Praznici Sveti Trifun, koji slave pravoslavni vjernici i Sveti Valentin, koji je dio zapadne tradicije, obilježavaju se istovremeno kao zaštitnici iskrene ljubavi svih hrišćana.

Srpska pravoslavna crkva Svetog Trifuna slavi kao velikomučenika koji je postradao za hrišćansku vjeru, ne isključujući njegov značaj kao zaštitnika bračne ljubavi i vjernosti, koje su dio hrišćanske propovjedi.

Prema hrišćanskom učenju, bračna ljubav je u ravni ljubavi prema Bogu, o čemu svojim djelima najbolje svjedoče Hristovi velikomučenici, među kojima je i sveti Trifun.

Žitija i hrišćansko stradanje oba svetitelja našli su mjesto u Ohridskom prologu vladike Nikolaja Velimirovića, prema kome je velikomučenik Trifun poginuo 250. godine u Nikeji od mača hristobornog rimskog cara Dakija.

Vladika Nikolaj govori o skromnosti i iscjeliteljskoj moći svetitelja Trifuna, koji je u djetinjstvu čuvao guske i jedini mogao pomoći ludoj kćeri cara Gordija.

Sahranjen je skromno, na sopstveni zahtjev, u selu Kampsadi u Frigiji, gdje je i rođen.

Sveti Valentin, kako piše vladika Nikolaj, bio je episkop u italijanskom gradu Interamni, gdje se proslavio kao iscjelitelj brata rimskog tribuna Frontana i Herimona, sina poznatog filosofa Kratona, čime je mnoge preobratio u hrišćansku vjeru.

Valentin je sa svojim sljedbenicima posječen mačem 273. godine, zapisano je u Prologu.

SPC dan svetog Valentina obilježava 30. jula, odnosno 13. avgusta, ali ne kao zaštitnika zaljubljenih.

Iz kalendara Katoličke crkve, 14. februar je izbrisan kao dan posvećen svetom Valentinu, zbog, kako kažu, želje za smanjenje broja svetih dana kod onih svetaca o kojima nije bilo jasnih istorijskih činjenica.

Praznik zaljubljenih

Običaj da se polovinom februara slavi praznik zaljubljenih potiče iz vremena antičke Grčke i Rima, kada su slavljena božanstva plodnosti i zaštitnici svetosti braka.

Na Dan zaljubljenih, ili Valentinovo, običaji su različiti i sve više se vezuju za potrošačko društvo, dok se u pravoslavnim hramovima i u pravoslavnim domovima na Trifundan poštuje pretežno vjekovna tradicija crkve.

Svetog Trifuna slave mnogobrojni esnafi, vinogradari, mehandžije, a na liturgijama se pominju stradanje svetitelja Trifuna.