Ljetno računanje vremena počeće u nedjelju, 27. marta, kada kazaljke u 2 sata poslije ponoći treba pomjeriti na 3 časa.

Prelazak na ljetno i zimsko vrijeme prvi put je zabilježen 1916. godine u zemljama na sjeveru Evrope, a do sada je uveden u oko 70 država, uglavnom na sjevernoj hemisferi.

Od 2002. godine zemlje Evropske unije, kao i ostale države u Evropi, odredile su da početak ljetnog vremena bude posljednje nedjelje u martu, a završetak posljednje sedmice u oktobru.

Pomjeranje kazaljki u zapadnoj Evropi uvedeno je početkom 1970-ih godina, sa obrazloženjem da se time „produžava“ dan, omogućuje ušteda u potrošnji električne energije, povećava produktivnost, poboljšava prilagođavanje ljudi i radni dan čini efikasnijim.

Sve evropske zemlje koriste ljetno vrijeme, a datum pomjeranja kazaljki različit je od države do države.

Pomjeranje vremena se u većini slučajeva obavlja u noći između subote i nedjelje da ne bi izazvalo veće probleme za radno stanovništvo.

Na južnoj hemisferi početak i kraj ljetnog vremena je obrnut u odnosu na sjevernu.

Većina modernih računarskih operativnih sistema ima mogućnost automatskog prelaska na ljetno računanje vremena.

Izrael je, primjera radi, do prije nekoliko godina mijenjao ljetno vrijeme različito od ostatka svijeta, zbog posebnog lunarnog kalendara, pa većina računarskih sistema nije mogla prelaziti na izraelsko ljetno vrijeme.

Pojedini astronomi su protiv pomjeranja kazaljki i vještačkog „produženja“ dana, makar se to pravdalo i ekonomskom računicom.