Vojislav Čarkić, u narodu poznat i kao pop Žućo, preminuo je danas u 87. godini.

Pop Žućo, kako su ga parohijani najčešće zvali, bio je penzionisani sveštenik Srpske pravoslavne crkve koji je Odbrambeno-otadžbinski rat proveo na prvoj liniji kao jedini vojni sveštenik Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske.

U ratu je nosio čin majora, a poslije njega ozvaničen je kao potpukovnik.

U kolektivnom sjećanju sarajevskih Srba, ali i mnogih drugih, zauzeo je neizbrisivo mjesto kao vojni sveštenik u uniformi, sa krstićem na vunenoj kapi. U ratu je nosio čin majora, a posle njega ozvaničen je kao potpukovnik. Prota Vojislav Čarkić, još za života je ušao u legendu.

Vojislav Čarkić je rođen 1937. godine na Baščaršiji, istorijskom jezgru grada Sarajeva, gdje završava osnovnu školu i nižu gimnaziju. Nakon završetka gimnazije, Vojislav upisuje petogodišnju Bogosloviju u Prizrenu, koju završava 1958. godine, a nakon toga studije nastavlja na Teološkom fakultetu u Beogradu.

Nakon završenog fakulteta, jedno vrijeme provodi u Beogradu gdje je obavljao poslove u Pateijaršijskom dvoru do 1964. godine. Postdiplomske studije je završio u Njemačkoj, kao stipendista starokatoličke crkve Njemačke. 

Sa 27 godina dobija prvu parohiju, raspoređuju ga u crkvu Svetog velikomučenika Prokopija u Visokom, gdje ostaje do 1974. godine. Nakon deset godina svešteničkog službovanja, vraća se u svoj rodni grad, u Sarajevo, gdje dobija parohiju u crkvi Svetog Preobraženja, gdje ostaje sve do početka ratnih sukoba.

Prota Vojislav je početak ratnih sukoba dočekao u Novom Sarajevu, na mjestu sveštenika u crkvi Svetog Preobraženja. Uoči Malog Vaskrsa iste godine, prota Vojo, napušta dotadašnju parohiju, prelazi rijeku Miljacku, i dolazi u naselje Grbavicu, gdje je formirana Srpska opština Novo Sarajevo. Prota Vojo oblači uniformu Vojske Republike Srpske, i čitav rat provodi na prvoj liniji, obavljajući pored vojnih zadataka, i one druge, za koje se školovao, svešteničke.

Tokom Odbrambeno-otadžbinskog rata, obavljao je funkciju jednog od komandanata Novosarajevskog četničkog odreda. Na Grbavici je formirao parohiju i crkvenu opštinu, a jedan od objekata preuredio u bogoslužbeni prostor. Poznato je da je pop Vojislav pomagao svima. U ratu je više od 120 hiljada paketa primio i slao preko Miljacke, na teritoriju pod kontrolom ARBiH. To je nezapamćeno u istoriji rata. Od tih paketa je pola išlo muslimanima, a pola Srbima, Hrvatima i Jevrejima koji su ostali u drugom dijelu Sarajeva. Ta vrsta pomoći išla je preko crkve na Grbavici od septembra 1992. godine pa do februara 1996.

Protin ratni čin majora je poslije rata potvrdila tadašnja predsjednica Biljana Plavšić, a od generala Simića dobio je čin potpukovnika.

Prota Vojo je 16. marta 1996. godine, kada je Grbavicu napustilo oko 5.000 njenih stanovnika, izašao na čelu litije noseći isti onaj krst, koji su osveštala dva patrijarha, preko Vraca do teritorije Republike Srpske. Krst su na leđima iznijeli tadašnji ministar vjera Dragan Davidović i načelnik opštine Srpsko Novo Sarajevo Milorad Katić.

Danas se taj krst nalazi u crkvi Svetog Đorđa na Vracama.

Vojislav Čarkić je parohiju sa Grbavice nakon egzodusa prenio u Miljeviće, gdje je sa izbjeglim narodom krenuo u izgradnju novog hrama. Crkva Svetog Đorđa, modifikovana kopija Stare crkve na Baščaršiji je izgrađena u blizini vojnog groblja, koje je formirao, za vrijeme rata proto Vojislav Čarkić, i na kome su pored srpskih vojnika, sahranjeni i ruski dobrovoljci.