U Velikoj Britaniji i Estoniji srpskim haškim osuđenicima uskraćena su prava, pa tako nekadašnjem predsjedniku Republike Srpske Radovanu Karadžiću u britanskom zatvoru ne daju čak ni stonu lampu, pišu Večernje novosti.

List navodi da su uslovi u kojima Karadžić izdržava doživotnu robiju u britanskom zatvoru na ostrvu Vajt daleko od svih standarda i da mu se svakodnevno uskraćuju ljudska prava od vjerskih, jer još ne može da ga posjeti pravoslavni sveštenik, do toga da ne može da dobije ni običnu stonu lampu koju je donio iz haškog pritvora.

Zato u ćeliji, kada padne mrak, ne može ni da čita, ni da piše, jer je svjetlo vrlo slabo, pa se zbog toga žalio upravi zatvora, ali oni smatraju da je svjetlo sasvim dovoljno.

Karadžić ima pravo na kompjuter kao i ostali zatvorenici, ali mu je uskraćen, pa mu ne daju ni njegov laptop, niti njihov računar, dok ostali zatvorenici bez problema koriste internet i dozvoljeno im je da sa sajtova skidaju sve što ih interesuje, pa čak i da šalju mejlove, navode Novosti.

Sonja Karadžić Jovičević, kćerka Radovana Karadžića, rekla je da njen otac, za šta god da bio osuđen, nije osuđen da bude odsječen od svijeta, civilizaicje, svoje kulture, da ne bude pisac.

- Uslovi u kojima boravi u suprotnosti su sa rezolucijom UN čiji je potpisnik i Velika Britanija - istakla je Sonja Karadžić Jovičević.

U rezoluciji iz 2015. godine u odjeljku poznatom kao "Pravila Nelsona Mendele" propisuje se obaveza personalizovanja uslova odsluženja kazne, što znači da oni moraju da ispunjavaju obrazovne, kulturološke, vjerske i svake druge potrebe individualne ličnosti.

Večernje novosti pišu da su katastrofalni uslovi i u estonskom zatvoru gdje kazne izdržavaju Milan Martić, nekadašnji predsjednik Republike Srpske Krajine i Dragomir Milošević, general Vojske Republike Srpske, koji su već godinama izolovani i imaju kontakt samo sa stražarima i nekoliko zatvorenika.

Srpsko haški osuđenici u Estoniji imaju problema i sa zakazivanjem ljekarskog pregleda, jer ne znaju jezik, nemaju prevodioca, a porodice tek jednom godišnje uspiju da ih posjete.

Martićev advokat Predrag Milovančević rekao je da Martiću uprava zatvora, za razliku od ostalih zatvorenika, ne dozvoljava da radi, a sve mora da plaća – od hrane, do paste za zube, ali da to niko ne rješava, što govori o svjesnom cilju da se izdržavanje kazne učini što nepodnošljivijim.

List napominje da, uprkos posjeti Crvenog krsta Martiću u zatvoru, nijedna asocijacija koja se bori za ljudska prava ili vrši monitoringe u zatvorima, nije reagovala.

Predsjednik Advokatske komore Beograda Momčilo Bulatović rekao je da advokati nemaju mnogo mogućnosti da reaguju i da ne mogu da preskoče državu, te da je prava adresa Ministarstvo pravde, jer je država Srbija ta koja ih je izručila Hagu i kao članica UN ima način da interveniše.