Predstavnici Opštinske boračke organizacije Bileća  i članovi porodica poginulih i zarobljenih boraca, ratnih vojnih invalida i borci Odbrambeno otadžbinskog rata 1991-1995 povodom  krsne slave boračke organizacije RS , Svetog Dimitrija  položili su danas vijenac na Spomen obilježje u porti Hrama „Svetog Save“ u Bileći. Nakon polaganja vijenca posjetili su i Spomen sobu poginulim srpskim borcima u Odbrambeno- otadžbinskom ratu 1991-1995.  

Pomen poginulim srpskim borcima i lomljenje slavskog kolača  održano je u Hramu „Sveti Vasilije Tvrdoški i Ostroški“,  kod Kasarne „Bilećki borci“.

Imena 134 pripadnika Vojske Republike Srpske uklesana su u istoriju našeg naroda. Na zidovima Hrama „Svetog Vasilija Tvrdoškog i Ostroškog“, kao i u Spomen sobi upisani su borci čije porodice svoja prava ostvaruju u  Bileći.  

Osmog novembarskog dana 1992. godine sjeća se i predsjednik Boračke organizacije Bileća Veselin Vujović.

„Mitrovdan 1992. bio je izuzetno težak i krvav. Naša jedinica je držala  rejon Vranjevića, jedan od najopasnijih, gdje su neprijatelji najviše napadali.  Tog jutra iz naše jedinice poginula su četiri, a ranjeno oko trideset  dobrovoljaca. Uspjeli smo sačuvati položaj i našu teritoriju.“, kaže Veselin Vujović.

Borci se uvijek sjećaju svoje poginule braće, ne samo na velike datume, priča Vujović i ističe da oni danas nisu zadovoljni položajem boračkih kategorija.

„Nismo priznati u društvu onako kako zaslužujemo.  Na evidenciji Biroa u Bileći je  464  borca, od kojih je oko 300 boraca prve i druge kategorije. Ništa nije urađeno na poboljšanju njihovog statusa, niti  im je  omogućeno da ostvare svoja prava.“, kaže Vujović. 

 Mitrovdanskim bitkama odbranjeno je Nevesinje, Hercegovina i Republika Srpska, a 476 boraca Nevesinjske brigade, sačinjene od boraca iz Nevesinja i doline Neretve, dalo je život za slobodu.

U Mitrovdanskoj bici 1992. godine poginula su 42 borca, a ranjeno je 750, dok su na Mitrovdan 1994. godine poginula 22 borca i ranjeno je 140.

Prva Mitrovdanska bitka jedna je od najvećih u Odbrambeno-otadžbinskom ratu jer je 3.500 pripadnika Nevesinjske brigade pobijedilo pet puta jače jedinice sastavljene od Hrvatske vojske, HVO-a i takozvane Armije BiH, koje su sa 15.000 vojnika i praćene jakom artiljerijom krenule na Nevesinje s ciljem spajanja sa Dubrovnikom i izlaska na granicu tadašnje SR Jugoslavije.